گیمپو، بونسای سدروس آبی
نهالستان‌ها و باغ‌های فروش نهال و درخت، اولین مکان‌های هستند که علاقمندان بونسای برای تهیه پایه مناسب کار بونسای، در آنجا به جستجو می‌پردازند.
جان ناکا در نهالستان‌های اطراف خود برای پیدا کردن درخت مناسب کار، ساعت‌های زیادی را اختصاص می‌داد. او به دنبال درختان بزرگ و مورد غفلت واقع شده که مدت زمان زیادی در جای خود مانده بودن می‌گشت.
درختانی که برای مدت‌ها در نهالستان‌ها گوشه‌ای افتاده بودند و رشد زیادی کرده بودند و مورد توجه خریداران عادی نهالستان‌ها نبودند را بررسی می‌کرد.
در یکی از سفرها در سال ۱۹۵۰ او چندین سدر اطلس آبی (سدروس آتلانتیکای آبی) را در ظرف‌های پنج گالنی مشاهده کرد. آنها روی سدروس دئودارا پیوند شده بودند.
محل پیوند اکثر آنها خطوط زشت و چهره‌ای نازیبا در محل پیوند داشتند. اما خط پیوند یک درخت آنقدر کم بود که تقریباً دیده نمی‌شد. این درخت زیباترین درخت گروه نبود اما فقط دو دلار و پنجاه و یک سنت قیمت داشت، بنابراین جان آن را به خانه برد تا ببیند با آن چه کاری می‌تواند انجام دهد.
حدود بیست سال، جان این سدر اطلس آبی را بین زمین و یک ظرف (گلدان تعلیمی) جابجا کرد.
وقتی درختان بصورت کاشته شده در زمین رشد می‌کنند، افزایش اندازه تنه سرعت می‌یابد، شاخه‌های بیشتری رشد می‌کنند و زخم‌ها سریعتر بهبود می‌یابند.
اما برای دستیابی به کیفیت شیبوی Shibui ( زیبایی پنهان، کلمه‌ای ژاپنی که به زیبایی‌شناسی خاصی از زیبایی‌های ساده، لطیف و بی‌پرده اشاره دارد مانند سایر اصطلاحات زیبایی‌شناسی ژاپنی مانند wabi-sabi ) درخت باید بصورت آهسته‌تر در یک گلدان رشد کند. همچنین این بهترین زمان برای پالایش و اصلاح شاخه‌ها و ایجاد چند شاخه‌گی یا همان رمیفیکیشن” Ramification ” است.
سرانجام وقتی جان از اندازه آن راضی شد، درخت خانه‌ای دائمی در گلدان پیدا کرد.
جان ناکا عاشق رنگ نقره‌ای-آبی برگ‌های سدروس بود. او فکر می‌کرد شاخه‌های قدرتمند آن، بال‌های افسانه‌ای یک پرنده فوق‌العاده را در ذهن تداعی می‌کند.
پس انتخاب گیمپو ( Gimpo ) نام ژاپنی ” ققنوس نقره‌ای ” به نظر می‌آید اسم کاملی برای این درخت باشکوه باشد.
بیش‌‌از هفتاد سال ، از انتخاب یک نهال پیوندی دو و نیم دلارِی می‌گذرد، سرآخر آن پرنده‌وارهٔ جان ناکا، در موزه آشیان برگزید، تا الهام‌بخش همه عاشقان بونسای باشد.
روزی یک استاد بونسای ژاپنی از این درخت تعریف کرد و اظهار داشت که او هرگز چنین کاج پنج سوزنی شفاف و زیبایی در زندگی خود ندیده است. او وقتی مطلع شد که این سدروس است نه کاج، استاد بونسای توصیه کرد که در تمام دسته‌بندی‌ها سدروس آبی از کاج پنج‌سوزن برتر است.
این درخت دو جهت بالقوه برای انتخاب نمای روبرو را داشت. اما در یک سمت جای زخم مشخص بود زیرا شاخه بزرگی بریده شده بود. برای سال‌ها نمای جلو طوری انتخاب شده بود که جای زخم در پشت درخت باشد.
اما سرانجام جان تصمیم گرفت که پشت درخت باید به عنوان نمای روبرو نمایش داده شود. استدلال او این بود: “جای زخم بهبود می‌یابد و خوب می‌شود، اما نمای روبروی بد هرگز بهبود نمی‌یابد و خوب نمی‌شود”
بیشتر بخوانید: گوشین ” محافظ ارواح “
این نسخه بازنویسی و کامل شده مقاله‌ای در بولتن بنیاد ملی بونسای NBF Bulletin است.
ترجمه و ارائه شده در کانال هنر بونسای و باغبانی
استفاده از مطالب و محتوای سایت بونسایکار با درج لینک و ذکر منبع محدودیتی ندارد.